Historia otoczona słodko-gorzkim obrazem Berlina i równie zawiłymi losami mieszkańców. Przez chwilę spełniło się moje dziecięce marzenie, żeby usłyszeć ludzkie myśli, pozostając przy tym niezauważoną.
"Instytucja" Anioła ukazana bez powiązań religijnych, bez wpierania, że istnieje przeznaczenie. Mamy relację, chciałoby się rzec, na gorąco z dwóch poziomów życia ludzkiego - tego namacalnego i eterycznego. W oba obszary należy wierzyć, jednak zawsze nadchodzi moment, kiedy granica się zaciera i przez moment nie wiadomo co istnieje naprawdę.

Film może wyjątkowo patetyczny, ale w związku z tematyką egzystencjalną jest to oczywiście wybaczalne, a nawet nieuniknione. Piękne kadrowanie, w kilku momentach gra cieni zapiera dech. Konstrukcyjnie - Meisterstück.