Stylizowana na klasyczne "czarne" kryminały, fikcyjna historia śledztwa przeprowadzonego przez Dashiella Hammetta, twórcę postaci Samuela Spade'a. Film miał być debiutem Wima Wendersa na amerykańskim gruncie, jednak w pewnym momencie realizację projektu przejął Francis Coppola, producent przedsięwzięcia, przez co w gotowym obrazie zachowane zostało ponoć jedynie 30 procent z materiału nakręconego przez twórcę "Nieba nad Berlinem".
Niesnaski na linii producent-reżyser odbiły się niestety na tej fantazji wokół jednego z mistrzów współczesnego kryminału. Niby na pierwszy rzut oka jest tu wszystko, co zawierać winien porządny film (neo)noir, jednak jako całość film rozczarowuje. Przez większość czasu rzecz sprawia wrażenie nie tyle "stylizowanej", co po prostu upozowanej. Wpływ na ów stan rzeczy ma nie tylko decyzja o realizacji większości zdjęć w studio, ale i gra aktorska, balansująca na granicy parodii - osobiście miałem poczucie, że Frederick Forrest i Peter Boyle to postaci z tzw. "innej bajki", na siłę wepchnięte w konwencję. Sama intryga także nie porywa, będąc po prostu powieleniem stałych motywów znanych z repertuaru Chandlera i Hammetta. Broni się za to muzyka Johna Barry'ego i strona wizualna, która potraktowana osobno działa naprawdę intrygująco.